Langs de Europese kusten met zandig tot modderig sediment is Scrobicularia plana (de platte slijkgaper) een van de meest voorkomende tweekleppige schelpdieren (Bocher et al.. 2007). De soort speelt een belangrijke rol in ecosystemen met zachte sedimenten ais consument van vooral diatomeeënop de bodem maar ook van iytoplankton (Riera et al. 1999). Daannee is hij van invloed op de primaire productie. Daarnaast is de platte slijkgaper prooi voor vele soorten wadvogels (Moreira, 1997). In Zuid-Europa wordt hij ook bevist voor menselijke consumptie (Langston et al.. 2007). Om de gaten in onze algemene kennis over S. plana te vinden en diens mogelijke kwetsbaarheid voor bijvoorbeeld klimaatverandering, habitatfragmentatie en bevissing in te schatten, hebben we de beschikbare kennis over de natuurlijke historie van S. plana gebundeld in een overzicht. Onze kwalitatieve meta-analyse liet geen consistente combinatie van factoren zien die de voor S. plana zo karakteristieke aggregatie zou kunnen verklaren. Vervolgens namen we een empirische, analytische aanpak met de nadruk op ruimtelijke en temporele patronen en hun relatie tot populatiedynamica en populatiestructuur op drie ruimtelijke schalen: de Europese breedtegraad-gradiënt; binnen de Waddenzee; en op het niveau van specifieke gebieden <3 km2. Samen helpen deze ruimtelijk- temporele patronen ons om te ontdekken op welk niveau bepaalde kemnerken hun weerslag hebben op aanpassingsmogelijkheden, dispersie, effecten van habitatfragmentatie/isolatie, alsmede het traject wat het beheer zou moeten volgen om duurzaamheid te garanderen. |
