Structuurvormende schelpdieren zoals de mossel (Mytilus edulis) en de Japanse oester (Crassostrea gigas) spelen een belangrijke rol in een ecosysteem als dat van de Waddenzee. Sublitorale mosselen zijn daarnaast van commercieel belang. Ten behoeve van het visserij- en natuurbeleid in de Waddenzee wordt de verspreiding van mosselen inmiddels al twintig jaar gemonitord. De verspreiding van de Japanse oester, die als een exoot in de jaren ’70 van de vorige eeuw in de Waddenzee terecht kwam, wordt gemonitord sinds de eerste waarnemingen in litorale banken in 1999. Twintig jaar aan survey gegevens levert een schat aan informatie, welke van belang is voor beleid, beheer en onderzoek. Het werken met de verzamelde gegevens vereist echter voldoende kennis over hoe de gegevens verzameld zijn, en wel over hoe bij de monstername is gestratificeerd, hoe is omgegaan met ontbrekende stations, hoe niet bezochte banken worden gereconstrueerd uit voorgaande jaren, in hoeverre er trendbreuken zijn gevoerd in de methodiek, etc. De in dit rapport gepresenteerde kaarten hebben tot doel survey gegevens toegankelijk te maken op een aggregatieniveau dat voor de meeste gebruikers in dit werkveld (onderzoekers, beleid) bruikbaar is. Het vormt daarmee ook input voor de natuurkansenkaarten zoals die binnen de Waddenfonds projecten Mosselwad en Waddensleutels worden gemaakt. Het rapport gaat niet in op de factoren die de geobserveerde ruimtelijke verdeling kunnen verklaren. Gepresenteerd worden frequentiekaarten die voor de gehele Waddenzee (zowel litoraal als sublitoraal) weergeven op welke locaties in de afgelopen twintig jaar met welke regelmaat mossel- of oesterbanken zijn aangetroffen. De frequentiekaarten geven daarmee een integraal overzicht van de verzamelde veldgegevens. In de gepresenteerde habitatgeschiktheidskaarten zijn de verzamelde gegevens vertaald naar een gebiedsdekkende kaart met daarin de relatieve kans dat ergens mosselbanken zouden kunnen voorkomen, uitgaande van gevonden relaties tussen de abiotiek en plaatsen waar mosselbanken in werkelijkheid zijn aangetroffen. De frequentiekaarten zijn bij IMARES op te vragen als GIS bestanden. |
